Frajda z poznawania instrumentu, czyli o nauce gry[WYWIAD I KONKURS]

Dzieci codziennie uczą się czegoś nowego i poznają nowe rzeczy, w końcu nadchodzi taki moment, że odkrywają w sobie różne pasje. Czasami może to być muzyka. Kiedy posłać dziecko na lekcję muzyki? Jak nie zgasić w dziecku zapału?

Do rozmowy o muzyce i jej nauce zaprosiłam Piotra Truchel. To trójmiejski muzyk (Absyntia, Pete True, Glony, The Osovians, Eurazja oraz inne), producent, autor tekstów a także nauczyciel w szkole gitarowej „Silver Guitar School” w Gdańsku Osowej.

Piotr Truchel Fot. Aleksander Domański

Anna Polcyn - Kiedy najlepiej zapisać dziecko na lekcje gry na instrumencie?
Piotr Truchel - Z reguły dzieci zaczynają naukę w wieku 6 lub 7 lat.

AP- Ile lat miał Twój najmłodszy uczeń?
PT - Najmłodszy miał 5 lat i od 3 lat uczy się u mnie z powodzeniem.  Na zajęcia przychodzą ludzie w różnym wieku: dzieci, młodzież i osoby w wieku średnim czy nawet starsze.  Uważam, że nigdy nie jest za późno na rozpoczęcie nauki. Jeżeli zawsze chciałeś/aś spróbować nauczyć się grać to na pewno warto pójść w tym kierunku.

AP - Od czego zaczyna się naukę gry na gitarze?
PT - Są różne szkoły i metody. U mnie zazwyczaj zaczynamy od poznania budowy instrumentu, odpowiedniego ułożenia postawy ciała i dłoni. Prostych ćwiczeń i melodii, rytmu, czytania nut oraz innych zapisów gitarowych np. tabulatur, nauki łatwych piosenek np. na kilku akordach, strojenia gitary.

AP  - Po jak długim okresie nauki można powiedzieć, że już się umie grać na gitarze, a nie tylko wystukiwać dźwięki?
PT - Wszystko zależy od konkretnych uwarunkowań i osobistego zaangażowania w naukę gry na instrumencie.  Progres zależy od wielu czynników, np. dobrego nauczyciela, odpowiedniego podejścia rodziców, częstotliwości ćwiczeń w domu, ale i nie tylko. Dla jednej osoby to, że potrafi się „grać na gitarze” może oznaczać, że jest się w stanie zagrać piosenki przy użyciu kilku akordów ze śpiewnika i to im wystarczy. Dla kogoś innego jest to dopiero początek drogi, bo chce być w przyszłości profesjonalnym instrumentalistą. Tak naprawdę nawet bardzo doświadczeni gitarzyści czy muzycy w ogóle, chociaż może głośno o tym nie mówią, często sami poznają nowe rzeczy, starają się być sprawniejsi np. technicznie lub kompozycyjnie.

AP - Czy zdarzył Ci się uczeń, którego granie na gitarze było bardziej ambicją czyjąś, a nie jego samego (rodziców, bo znajomi grają, bo fajnie móc powiedzieć, że umiem, ale mnie to nie satysfakcjonuje)?
PT - Zdarzały się takie przypadki, ale były raczej pojedyncze.  Czasem jest tak, że w trakcie procesu nauczania jedna umiejętność i talent dziecka przyćmiewa inne predyspozycje. Pamiętam, że jeden mniej więcej 8 letni, chłopiec nie był w stanie usiedzieć na miejscu z instrumentem dłużej niż 15 minut, po czym zazwyczaj zaczynał biegać z gitarą w kółko po pokoju i krzyczeć coś w stylu „Oł je, bejbe, bejbe”. Zapewne podpatrzył to gdzieś w TV lub usłyszał na jakimś nagraniu i wykonywał przy tym różne kombinacje ruchowe.  Trochę też za moją namową, z tego, co mi wiadomo, rodzice zapisali go potem na zajęcia taneczne, co podobno okazało się strzałem w dziesiątkę. W niedługim czasie taniec stał się jego hobby, który kontynuuje do dzisiaj.

AP - Po czym poznać dobrego gitarzystę?   
PT - Na pewno po tym, że słyszy dobrze to, co sam gra i to, co grają inni, np. na próbach czy koncertach. Wszelkiego rodzaju jam session są dobrym sprawdzianem umiejętności i tzw. feelingu. Do tego wszystkiego dochodzą na pewno odpowiednie umiejętności techniczne, artykulacja dźwięków, umiejętność zbudowania kompozycji na wybranej progresji akordów czy dopasowania się do konkretnej stylistyki.  Również techniczna znajomość instrumentu i jego możliwości, ustawień i parametrów. To samo dotyczy wzmacniacza, na którym się gra jak i niuansów związanych z kontrolą instrumentu i efektów podczas grania.  Wszystko tez zależy od stylu gry, który się preferuje. Niektórzy gitarzyści potrafią tworzyć genialne riffy, niektórzy solówki, a niektórzy łączą oba te elementy ze świetnymi kompozycjami i ci ostatni są chyba najlepsi, bo przez to bardziej wszechstronni.

AP - Jakie miałbyś rady dla młodych muzyków?
PT - Żeby byli konsekwentni w tym, co robią i co chcą osiągnąć, żeby się nie poddawali a to, że ma się na początku, np. słabszą gitarę czy sprzęt nie definiuje w żadnym przypadku talentu czy ogólnych umiejętności.  Z czasem człowiek nabiera hartu ducha i większej pewności siebie. Po zwycięstwach, ale też po porażkach, ilości powtórzeń danego motywu czy utworu, który w końcu opanowuje się do perfekcji, również po dużej ilości zagranych prób czy koncertów – stajemy się coraz lepsi.  Ważne żeby samemu sobie odpowiedzieć na pytanie czy to, co robię faktycznie sprawia mi radość, czy chciałbym się rozwijać w tym kierunku, a potem po prostu robić to w swoim tempie.  Nie musisz być od razu wirtuozem, żeby cieszyć się muzyką i jej odkrywaniem.  To jest właśnie ta frajda, która płynie z poznawania instrumentu.

AP - Jak Ty, jako muzyk radzisz sobie, w tym trudnym teraz dla wszystkich okresie?
PT - Prowadzę lekcje online, ale powoli jak to się teraz mówi „odmrażam” normalne zajęcia, oprócz tego modernizuje swój dom w Gdańsku Osowej, w którym mieszkam.  Chodzi tu w dużej mierze o nowe pomieszczenia do zajęć muzycznych czy nagrań studyjnych. Tworzę i rejestruję nowy materiał na kolejne płyty, także w zaprzyjaźnionych studiach zewnętrznych.  Na przyszły rok planuję warsztaty plenerowe i klubowe występy uczniów mojej szkoły, oprócz tego robię mnóstwo innych rzeczy.  Nie narzekam, staram się z podniesioną głową iść do przodu.  Oczywiście zapraszam wszystkich zainteresowanych na zajęcia.

Szczegóły konkursu na FB widzępodwójnie