Jak pomóc dzieciom w nauce pisania?

Nie zapomnę kiedy podeszła do mnie jedna z córek i powiedziała - mamo patrz, napisałam twoje imię. Początkowo myślałam, że napisał jej to tata, jakaż duma mnie ogarnęła kiedy okazało się, że nauczyła się pisać.

Dziewczynki są w takim wieku, że nie napiszą jeszcze poematu, ale rozróżniają literki i ciągle kształcą małe rączki w pisaniu. Kiedy pokaże się im poprawną kolejność liter w wyrazie potrafią je same napisać. Kiedy mają napisać z głowy czasem mylą kolejność.

 

Kiedy dziecko chce się uczyć, oprócz chwalenia jego postępów i dopingowania można mu ułatwić tę naukę. W dzisiejszych czasach jest dostępnych wiele książeczek pomocnych w trenowaniu małych rączek. Od rysowania szlaczków po powtarzanie pisania liter. Najbardziej i ja i moje córki jesteśmy zadowolone z książeczek, które mają w zestawie zmywalne markery. Z takich pomocy dydaktycznych można korzystać w nieskończoność.

Wspieranie, a nie zawyżone ambicje

Pamiętajmy, żeby nauka pisania odbywała się w komfortowych warunkach. Nie możemy dziecka stresować, ani wymagać zbyt wiele, a już na pewno nie krzyczeć. Nauka pisania to trudna sztuka, która nie przychodzi z dnia na dzień. A wspieranie nawet w najmniejszych postępach, będzie dla dziecka dużą motywacją. Jeżeli dziecko będzie czuło, że nie udaje mu się sprostać oczekiwaniom rodzicielskim może to mieć jedynie negatywne skutki.

Ułożenie ręki

Wypracowanie odpowiedniego ułożenia kredki/długopisu w ręku dziecka to połowa sukcesu. Ołówki/kredki trójboczne pomagają w odpowiednim trzymaniu przedmiotu do pisania, bo przez kształt wymuszają prawidłowy chwyt. Ważne jest też zwracanie uwagi na to jak dziecko kreśli linie, czasem trzeba naprowadzić dziecko, jak robić to prawidłowo.

Pamiętajmy jednak, by nie wybierać dziecku na siłę ręki, którą pisze. Jedna z moich córek jest praworęczna, a druga leworęczna. Kiedyś zdarzyło się, że ktoś zmieniał preferencje i dawał rzeczy do prawej ręki. Nie! Jeżeli dziecko jest leworęczne, to niech takie będzie. Nie zmieniajmy nic. To tak jakby osobie praworęcznej nagle powiedzieć, że ma być leworęczna. Każda "ręczność" jest prawidłowa. Pozwólmy dziecku samemu o tym zdecydować, którą ręką wygodniej pisać.

Własne tempo

Każde dziecko rozwija się we własnym tempie. Dziecko to nie kalendarz. Czasem zdarzają się zaburzenia, ale nie bądźmy zbyt nadgorliwi i nie porównujmy dzieci, do dzieci koleżanek. Ani to mądre, ani zdrowe.

Pomocne przy nauce pisania będzie angażowanie dziecka w inne prace motoryczne: rysowanie, wycinanie, wklejanie, kolorowanie, łączenie kropek, robienie szlaczków. Także łamigłówki, gry słowne czy nauka alfabetu przyspieszają naukę umiejętności psychomotorycznych.

 

Autor: Anna Polcyn